O pasado venres 14 de xuño, parte dos membros do Club de Lectura viviron unha marabillosa experiencia literaria mentres disfrutaban dun día de turismo. Isto é o que a profe Isabel nos contou sobre a experiencia:
"Hai veces en que as cousas saen ben. Porque si, porque as fadas, a sorte ou as casualidades así o deciden. Porque o círculo se pecha sen arestas e che queda un día redondo.
Explicacións? Non:
tiña que ser ben… e foi!
Tras varios meses
de choiva, o sol amenceu con ganas de presumir e nos alegrou todo o camiño. E
como ademais nós levábamos na mochila
ganas, unha botella de auga e moita literatura interesante, emprendemos un
camiño que nos levou a Pontevedra e ás Illas Cíes.
Incrible, pero pateamos
nunha mañá 2000 anos de historia da cidade a través dos versos da Ilíada, das Cantigas de Paio Gómez Charino, das Divinas Palabras de Valle Inclán; da narrativa en primeira persoa
de Filomeno, a mi pesar, de Torrente
Ballester e dos zombis vírico-pandémicos de Manel Loureiro.
Precisamente este
autor sacou outro bolillo no encaixe da súa axitada vida para tecer con nós un
aperitivo literario nunha das cafeterías históricas da vila. Durante hora e
media, este encantador de persoas nos hipnotizou cos seus libros, as súas
historias e os seus azos para ser
mellores persoas. Manel Loureiro despediuse de nos deixándonos a mochila
repleta dunha sensación de “euforia – eu podo” difícil de describir: conseguiu
que nos ilusionáramos ao saber que nós mesmos temos a chave de acceso á maxia
das nosas vidas e que só depende de nós abrila; que nos sentíramos afortunados
por ser intrépidos exploradores de historias cada vez que abrimos un libros;
que valorásemos a sorte que temos porque somos quen de emocionarnos cun libro.
Pola tarde, Jules
Verne esperábanos en Vigo, acompañado por Aronnax, Conseil, Ned Land e toda a
tripulación do Nautilus. En realidade non foron 20.000 leguas baixo dos mares, pero si un bonito paseo en barco
hasta as Illas Cies. E entón empezamos a ler, e as palabras pouco a pouco se
transformaron en brétemas que –ao disiparse- nos amosaban fermosos tesouros de
galeóns afundidos, dobróns de ouro soterrados no fondo de Rande, lingotes e
xoias das Indias Orientais esparexidos nos sedimentos submariños…
Hai veces que as
cousas saen ben. E o roteiro saíu realmente ben.
Así que, cando xa
de noite, lemos a última páxina do venres 14 de xuño e lle apagamos por fin a
luz ao día, o balance foi unha sensación de satisfacción. De optimismo. De
quedar animicamente ben.
E entón pensamos
nas acercadas palabras de Manel Loureiro: satisfacción, optimismo, benestar…
Si, porque o Club de Lectura está formado por xente que lle abre a porta a
todas estas sensacións.
Lóxico entón que
teñamos por Obxectivo: A Lúa!"Aquí podedes ver todas as fotos da viaxe:
No hay comentarios:
Publicar un comentario
Nota: solo los miembros de este blog pueden publicar comentarios.