Querido avó, amada avoa: Para vós, sempre

Nestes tempos escuros, non queremos nin podemos esquecer as persoas maiores. Queremos dicirlles que estamos ao seu lado;  con angustia, pero tamén con esperanza. 

Ana María Fernández, escritora galega nacida en Palma de Mallorca, ten, no seu libro Amar e outros verbos, un fermoso poema dedicado á vellez.  

Recollemos aquí o videopoema, feito polo noso ex-alumno Sebastián, que aparece nunha das páxinas anteriores deste blog,en honra de todos eles  . 

                https://linguademontes.blogspot.com/2017/06/verso-verso.html


                                            Envellecer     
 

Mira os avós.

Antes eran máis grandes,

máis altos,

máis anchos...

pero devecen coma as follas sen zume.

Aseguran que o tempo é o único culpable,

un furtivo que chega cos dentes afiados

a cravárselles no rostro

mentres dormen

mentres botan farangullas ás pombas dos xardíns

ou xogan coma nenos.

A miúdo falan de vidas que pasaron

e argallan historias,

ao quentaren as mans

sobre a seda dos lumes.

Os avós envellecen devagar,

pero ninguén pode arrincarlles o sorriso,

porque gardan

o segredo do futuro,

máis alá dos seus ollos pequenos.